κοκατίλ: ώρες παρέας, κόψιμο φτερών κι εξημέρωση

[SpiKe]

Ο ενας απο τους δυο δεν μπορουσα να τον προσεγγισω αλλιως, ηταν αγριος, απο τοτε που τα εκοψα εχω δει μεγαλη διαφορα προς το καλυτερο πλεον καθεται στο χερι μου αν ειναι λιγο φοβισμενος ακομα αλλα χωρις κοψιμο δεν μπορουσα να του κοντεψω το κλουβι, τον δεύτερο που το ταισα εγω στο χερι το εκανα πιο πολυ για να μην τον χασω πουθενα κ να μπορεσει να με μαθει καλύτερα και για να μην επηρεάσει την ψυχολογια του πρωτου.

Στάλθηκε από το LYA-L29 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

[alex1986lunatic]

Ειναι απαραδεκτο να κοβεις τα φτερα. Ειναι μορφη ακρωτηριασμου. Αρχικα τα ζωα δεν ειναι καποιου ειδους παιχνιδιου για να "παιζεις" μαζι τους. Επισης η εμπιστοσυνη τους κερδιζετε με κοπο, αλλα αξιζει. Επιπλεον ταισες το δευτερο στο χερι; Μεγαλο λαθος, θα εχει παρα προβληματα, τοσο παθολογικα οσο και ψυχολογικα. Γενικα οτι εχεις αναφερει σε 2 ποστ ειναι φαουλ. Διαβασες καθολου πριν αποφασισεις να ασχοληθεις με κοκατιλ; Σου συνιστω να ξεκινησεις απο τα αρθρα στο παρον φορουμ, μηπως εστω και τωρα, αποκτησεις καλυτερη προσεγγιση απεναντι τους/

[Αριστειδης]

Συμφωνώ απόλυτα, τα φτερά τους είναι φτερά τους. Δεν είναι παιχνίδια για να τα κάνουμε όπως θέλουμε ώστε να έχουμε ένα πουλί στο χερι. Αν δεν έχουμε την υπομονή και τον χρόνο να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του πουλιού καλύτερα να μην το παίρνουμε. Με το να κόβεις τα φτερά ο παπαγάλος απλά κάθεται στο χερι σου επειδή δεν μπορεί να ξεφύγει όχι επειδή σε αγαπάει η σε εμπιστεύεται. Είχα στο παρελθόν δύο παπαγαλάκια, και τα δύο άγρια μεγάλης ηλικίας, με υπομονή και επιμονή τα κατάφερα. Δεν χρειάζεται το κόψιμο. Προσπάθεια θέλει